TaoKacha : Believe me ..... เเค่ของเลียนเเบบ

ข้อมูลเบื้องต้น

ผักกาดดด !

ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิค ชายได้ชาย #คือยอดชาย #ผิด

ใครที่ไม่รู้จักก็ลองอ่านนะคะ แต่ถ้าไม่ชอบอ่านอะไรแนวนี้แนะนำว่า

อย่ารังควาญกันนะ ต่างคนต่างอยู่ #แต้งกิ้วทีชเช่อ

“ เพื่อน หน่ะสำคัญสำหรับผมมาก “ – KACHA

“ ความรักมันไม่ต้องมีแบ่งเส้นหรอก ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือไม่ใช่ก็ตาม “ –TAO

สวัสดีค่ะ

ชื่อพลอยนะคะ

ทุกคอมเมนต์เป็นกำลังใจในงานเขียนนะคะ

เนื้อเรื่อง

““ อาจเป็นเพียงลมพัดเบาๆ ให้เธอคลายร้อนแล้วก็ไป
อาจเป็นต้นไม้ให้เธอใช้  บังแดดเอาไว้แล้วเธอก็จาก””

‘ เต๋าเป็นไร ? ’   คชาถามเต๋าช้าๆก่อนที่คนเป็นเพื่อนจะหันกลับมา

‘ เปล่า เราไม่ได้เป็นไร J ’ เมื่อเพื่อนเค้าตอบกับมาพร้อมรอยยิ้ม คชารู้ทันทีว่าเพื่อนของเค้าได้โกหกเค้าคำโต  เต๋าจะโกหกเราทำไมนะ

‘ โอเค งั้นเรากลับบ้านแล้วนะ ’ ก่อนที่ผมจะได้หันหลังแล้วเดินออกมา

‘ คชา เดี๋ยวก่อน ’  ต้องเป็นเรื่องนั้นแน่ๆเลย

‘ เรื่องที่เราถามคชาไปก่อนหน้านั้นล่ะ? ’ ผมคิดแล้วครับ

‘ เราเป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้วเต๋า ผมชอบความสัมพันธ์แบบนี้มากกว่า ’ เราขอโทษ แต่เป็นเพื่อนกันต่อไปแบบนี้น่ะดีแล้วเต๋า

‘ อืมมม เรายอมรับในการตัดสินใจของคชานะ ’ ขอบคุณนะเต๋า ขอบคุณที่เข้าใจเรา

‘ ขอบคุณนะ เราไปก่อนนะ ’ ไปดีกว่า กลับบ้านดีกว่า ก่อนที่ผมจะกลั้นน้ำตาไม่ให้ใหลออกมา

‘  แต่เราไม่ยอมแพ้หรอกนะ ’ เต๋าตะโกนไล่หลังตามมา

ทำไมล่ะเต๋า ยอมแพ้ไม่ได้หรอ ก่อนมี่เราจะเป็นคนที่แพ้นะ ใจร้ายที่สุดเลย เราไม่เข้าใจ

““ตาชนตาเวลาเธอมองฉันนั้น ใจสั่นๆ ตึกตักเหมือนฉันไหมเธอ
มือโดนมือเบาๆ กี่ครั้งที่เจอ โอ้วเธอ...ใจสั่นอีกแล้วสิ””

‘ เต๋า คุณรีบไปช่วยหัวหน้าห้องสิ ’  ต้นเพื่อนสนิทผมเอ่ยขึ้นเสียงดัง

‘ เออๆ รู้แล้ว ขอบใจเว้ย ’ ผมขอบคุณมันก่อนที่จะขยิบตาให้ต้น ใครมันจะไม่รู้ล่ะครับว่าผมชอบหัวหน้าห้อง

‘ เต๋าคุณมาขยิบตามใส่แฟนผมทำไม เดี๋ยวคนนู้นเค้าก็งอนหรอก กร๊ากกกกกกกก ’ ผมชูนิ้วกลางให้เจมส์ก่อนจะรีบวิ่งไปช่วยหัวหน้าห้องยกกองหนังสือไปส่งที่ห้องพักอาจารย์

‘ คชา เดี๋ยวเราช่วย ’  ผมบอกหัวหน้าที่ถือกองสมุดท่วมหัวก่อนจะรีบหยิบออกมา 2ใน3 ที่คุณหัวหน้าห้องถืออยู่

‘ ขอบคุณนะเต๋า เต๋ายังเหมืนเดิมเลยนะ ชอบมาขโมยเวลาเราแบกของหนัก =w= ’ ใครจะทนให้คนน่ารักถือของหนักๆเดินไกลๆล่ะครับ ?

แล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีก จนถึงห้องพักอาจารย์

‘ วางไว้นี่แหละเต๋า ’ คชาบอกผมก่อนรีบวางกองหนังสือที่ตนเองถือมาก่อนที่จะมาช่วยผมวางหนังสือ

พรึบ!!

สงสัยความบังเอิญล่ะมั้งครับ หนังสือเลยตก

เราเลยก้มเก็บพร้อมกัน

‘ อ๊ะ / โอ๊ะ ’

แล้วมือเราบังเอิญแตะกันเบาๆด้วยครับ ผมอยากให้บังเอิญแบบนี้บ่อยๆจัง

Believe me ..... เเค่ของเลียนเเบบ

( 1 )

Pls.comment.

---

““แค่อยากให้เธอยิ้มเรื่อยไป ไม่อยากจะเห็นเเม้น้ำตา 
ต้องการเมื่อไรจะไปหา เป็นที่ปรึกษาให้เธอระบาย””

‘ เต๋าเป็นไร เอาแต่นั่งยิ้ม ? ’ ผมถามขณะที่เรากำลังนั่งทานข้าวกันอยู่ที่โรงอาหารนช่วงพักเที่ยงของโรงเรียน

‘ มันกำลังอินเลิฟเว้ย ’ อ้าว แล้วต้นรู้ได้ไงว่าเต๋าอินเลิฟ ผมสงสัยนะ อะไรกัน ผมก็เพื่อนสนิทคุณนะ

‘ เดี๋ยวๆ อินเฟอะไรต้น ? ’ ผมเลยถามไปครับ

‘ เดี๋ยวอีกไม่นานแกก็รู้น่าคชา ’ ต้นบอกผมก่อนจะหันไปซบตากับเต๋าแล้วยักคิ้วให้ อะไรกัน

ช่างเถอะ เดี๋ยวผมก็รู้เองนั่นแหละ

‘ คชาาาาาาาาา~ ’ เสียงเบนนี่นา อยู่ไหนนะ? ซ้ายก็ไม่มี ขวาก็ไม่มี

หมับ!!

‘ เห้ยเบน กอดเราทำไม? ’ ไม่ใช่ว่าไม่เคยกอดกับเบนนะครับ แต่แค่ไม่เคยกอดกันต่อหน้าคนเยอะๆเท่านั้นเอง

เย้ เบนปล่อยผมแล้ว

‘ ผมอิ่มแล้วเดี๋ยวผมเอาจานไปเก็บก่อนนะ เดี๋ยวว่าจะขึ้นห้องเลย จะรีบไปทำงานที่ค้างอยู่หน่ะ ’ เห้ย ทำไมรีบจัง ข้าวหน่ะกินไปกี่คำเต๋า ไม่เข้าใจเลย

‘ เอ้อๆ ’ ต้นหันไปตอบรับเต๋าก่อนจะตบไหล่แล้วพยักหน้า แล้วเต๋าก็รีบเดินออกไป

‘ เดี๋ยวเบนไปแล้วนะคชา เบนต้องรีบไซ้อมบอล -3-  ’

‘ อ๋อ อื้ม สู้ๆนะ แล้วเจอกัน เพื่อนรัก ’ เบนเดินไปแล้วครับ ผมจะได้เข้าเรื่องสักที

‘ ต้นเต๋าเป็นอะไร คุณรู้ใช่มั้ย? ’ ผมพูดถามอย่างจริงจัง

‘ อื้อหือ ซีเรียสทีไรเปลี่ยนสรรพนามทุกทีเลยนะ ’ ก็ผมซีเรียสอ่ะ

‘ ต้นดีๆนะ ’ ผมพยายามเค้น

‘ บอกไม่ได้หรอก แต่ถ้าจะขึ้นห้องฝากซื้อหนมปังไปให้เต๋ามันด้วยนะ คุณก็รู้มันกินข้าวไปไม่กี่คำเอง ’ ต้นบอกก่อนจะรวบจานเปล่าของผมไปเพื่อจะนำไปเก็บให้ ผมรู้หรอกจะรีบไปสวีตกับเจมส์อ่ะดิ

‘ อื้ม ’ แล้วเราก็แยกย้ายกัน

..

‘ เต๋าเราซื้อหนมปังมาฝาก มีแต่ไส้ที่คุณชอบทั้งนั้นเลย ’ ผมพยายามชวนคุณเพื่อนคุยครับ

‘ อื้ม ขอบใจนะ ’  เต๋าขอบคุณผมแต่ไม่เงยหน้าขึ้นมามองคืออะไรครับ?

‘ อื้ม คุณเป็นอะไร บอกผมได้มั้ย เผื่อผมช่วยได้ ’ ผมพยายามเสนอหน้า

‘ อื้มม งั้นคุณห้ามเล่าให้ใครฟังเด็ดขาดนะ ’ เต๋าพูดสีหน้าจริงจัง

‘ คร้าบบ ’ ผมอยากรู้เหมือนกันครับว่าจะเป็นเรื่องอะไร?

‘ เราจะทำยังไงถ้ามีคนมายุ่งกับที่เราชอบหรอคชา ’ โอ้ว ตอบยากจัง

‘ เราก็จะรีบทำคะแนนแงกับคนนั้นล่ะมั้ง ถ้าคนนั้นมีความมั่นใจมา 10% เราจะทำให้คนๆนั้นมั่นใจเรา 100% ’ ผมเลยบอกไปตามที่ผมคิด

‘ ขอบคุณนะคชา ’ แล้วเพื่อนที่รักก็ยิ้มตอบกลับมาก่อนจะรีบหยิบขนมปังที่ผมซื้อฝากมาแกะกิน

““อยากจะมาไหม ในใจที่มันว่างเปล่ารอแค่เธอมา เป็นคนครอบครอง
อยู่ด้วยกันไหม ในใจที่รอให้จอง...ให้เธอแค่คนเดียว””

ผมรอครับ ว่าคชาจะตามมาง้อผมหรือเปล่า จะมามั้ยนะ

สุดท้ายก็มาครับ มาแล้ว ดีใจจัง

หลังจากที่คชาบอกผมว่า ให้ผมรีบทำคะแนน ผมก็จะทำครับ เลยตัดสินใจชวนคชากลับบ้านด้วยกัน คะแนนผมนำรึยังครับ?

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!

‘ เย้หมดเวลาแล้ว ’

‘ กลับบ้านตีฮอร์น ’

‘ ร้อง’เกะดีกว่า ’

‘ ไปเตะบอล ’

/ เสียงเพื่อนร่วมห้องเอ่ยดีใจอย่างเต็มที่ เนื่องจากวันนี้ ผอ.มีการจัดประชุมครูด่วนเยเลิกเรียนเร็วกว่าปกติ /

‘ กลับบ้านกัน ’ ผมเดินไปชวนคนตัวเล็กที่ง่วนอยู่กับการเก็บของลงกระเป๋า

‘ อื้ม รอก่อนแป๊ป ’ คชาตอบผมแบบไม่เงยหน้าขึ้นมามองเลยด้วยซ้ำ

‘ ไปกันเถอะ ’ ผมเอ่ยชวนเพราะว่าผมเห็นคชาเก็บของเสร็จแล้ว

‘ อื้มมมมมมมมมมมมมม ’

แล้วเราก็เดินไปทางเดียวกัน

‘ คชาจะเอนท์คณะอะไรหรอ? ’ ผมลองถามดูเล่นๆเพราะว่าอีกไม่นานก็จะเริ่มเดินสายสอบกัน

‘ ผมคงจะเข้าคณะอะไรซักคณะที่มหาลับเอกชนล่ะมั้ง เพราะออกมาเราก็ช่วยทำงาน ’ โอ้ว ตอบยาวจัง

‘ อ๋อ งั้นผมเข้าคณะเดียวกันกับคุณได้มั้ย สาขาเดียวกันได้มั้ย? นอนหอพักเดียวกันนะ ’ อยู่ด้วยกันไปเลยดีกว่า

‘  อยู่ด้วยกันเลยมั้ยเต๋า ? ’ คชาที่เดินอยู่ข้างผมทำหน้าอมลม

‘ ได้ก็ดีนะคชา ’

Believe me ..... เเค่ของเลียนเเบบ

( 2  )

Pls.comment.

---

““เธอจะรักเขาก็ไม่เป็นไร แค่เธอยังจดจำ
ว่ายังมีฉัน ก็ดีพอแล้วมากมาย””

เช้าวันเสาร์ที่โรงเรียน เป็นอะไรที่อึนมากครับ

ทำไมหน่ะหรอ? หึหึ

เพราะว่าวันนี้เราต้องมาติวหนังสือกันสิครับ แทนที่จะได้อยู่บ้าน เฮ้ออ

ผมยังไม่ตื่นครับ แต่คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามผมเนี่ย สงสัยจะอาการหนักครับ

‘ เต๋า ทำไมชอบเหม่อ? ’ ผมถามเต๋าในขณะที่เพื่อนคนอื่นช่วยกันติวหนังสือ?

‘ โอ้โห นี่ถ้าไม่ได้เหม่อเนี่ยงั้นเราเรียกว่าจ้องหน้านะ -w- ’ ผมตอบกลับกวนๆ

‘ อือ จ้องหน้า  ’  เอ้า ใครครับ? หันซ้ายหันขวาก็มีแต่เพื่อนผู้ชาย อย่างต้นเจมส์ไทด์เฟรม

หรือผู้หญิงก็จะมี น้องแพรน้องหลิน

ด้านหลังผมก็ไม่มีใครนะ

‘ คชาเราอึดอัดนะ ’ เต๋าพูดกับผมอย่างพยายามกดเสียงให้ต่ำลงเพื่อไม่ให้สั่นเพราะความโกรธโมโหหรือเสียใจนะ?

‘ อึดอัดอะไรอ่ะ? บอกเราได้นะเต๋า ’ ผมพยายามเกลี้ยกล่อมครับ

‘ คชาเดี๋ยวไปคุยกับเราหน่อยนะ ’ พูดจบเต๋าก็เดินออกไปฝั่งตรงข้ามสนาม .. ก็ดีครับ อย่างน้อยเต๋าก็ยังไม่ลืมว่ายังมีผมคนนี้อยู่

ประกาศ

เนื่องจากว่า

เพลงของพี่คชาแอบยาวกว่า

เราเลยเอาเพลงพี่คชามาแยกๆแบบนี้

หวังว่าคุณผู้อ่านทุกท่านจะเข้าใจนะคะ

#แอบฟินย้อนไปอ่านข้างบน

พี่คชาไม่ยอมใช้คำว่าเพื่อน-บรรทัดสุดท้าย

““เพราะของปลอมๆ อย่างฉัน ใช้ทดแทนเท่านั้น
แววตาของเธอบอกฉัน รู้ว่าคนสำคัญที่สุดคือใคร
ต่อให้ยังไงก็ยังคงเป็นเขา””

เจ็บจังครับ ความสุขเสี้ยวนาที เคยรู้สึกมั้ยครับ?

ผม เพิ่ง เคย รู้ สึก จัง ๆ แบบ นี้ ครั้ง แรก ครับ

ทำไมหน่ะหรอครับ?

หลังจากที่เต๋าเดินไป อีกฝากของสนาม

‘ ต้นเดี๋ยวผมไปคุยกับเต๋าก่อนนะ ฝากดูของด้วยนะ ’ ผมหันไปฝากของไว้กับต้น ก็ผมกลัวชีสปลิวนี่ครับ แล้วผมก็เดินออกมาเลย

‘ คุยกันดีดีนะเว้ย ’  เสียงต้นตะโกนไล่หลัง

‘ เต๋าอึดอัดเรื่องอะไรหรอ? บอกเราได้นะ ’ ผมรีบพูดพลางลูบหลังเพื่อนสนิท

‘ คชาจะรับได้มั้ย? ถ้าเราจะชอบผู้ชาย? ’ อึ้งครับ 0.0

‘ รับได้สิเต๋า คนจะรักกันไม่เห็นจำเป็นเลยว่าต้องเป็นเพศเดียวกัน  ’ ผมตอบไปแบบไม่คิดอะไรมาก คนเราจะรักกันแบบไหนก็ได้ ขอแค่เป็นคนดี ไม่ระรานคนอื่น ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย

‘ เราอึดอัดมาก กับการที่ต้องแอบชอบเพื่อนสนิท ’ ห้ะ? เต๋าแอบชอบเพื่อนสนิทหรอครับ? ใครล่ะครับ

‘ คชาว่าเต๋าควรจะบอกเค้าไปเลยดีมั้ยครับ? ’ เต๋าหันมาถามความเห็นกับผม

‘ ถ้าบอกแล้วมันทำให้เต๋าสบายใจเต๋าก็บอกสิ ’ ทำไมผมรู้สึกทั้งตื่นเต้นแล้วก็ใจหายจังครับ

‘ แต่เต๋ากลัวเสียเพื่อน ’ เต๋าบอกผมด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลก่อนที่คิ้วเข้มน้อยๆของแมวยักษ์จะขมวด

‘ หากเธอแพบว่ารักครั้งนี้สำคัญกว่าสิ่งไหน และเธอเองยังคงลังเลที่จะทุ่มเทลงไป

หากว่าเธอยังมีความกลัวว่าอาจจะเสียใจ ปล่อยมันไปเพราะถึงอย่างไรรักนั้นก็สวยงาม ’ เนื่องจากว่าผม ไม่สามารถอธิบายให้เต๋าฟังเป็นคำพูดได้ ผมเลยร้องเพลง

‘ งั้น..ถ้าเต๋าบอกว่าเพื่อนที่เต๋าแอบชอบคือคชา จะเชื่อเต๋ามั้ย? ’  รู้สึกว่าผมร้อนหน้าครับ

อาาาาาาา....เกิดมาก็จนอายุจะ 18 ปีแล้วครับ ผมเพิ่งจะรู้สึกเขินที่มีผู้ชายมาบอกชอบผมล่ะครับ

‘ เอ่อ เต๋าเราไม่รู้อ่ะเต๋า เต๋าก็รู้ว่าเราไม่ชอบความสัมพันธ์แบบนั้น ’ ผมหน่ะไม่ชอบหรอกครับ ถ้าจะเปลี่ยนจาเพื่อนเป็นแฟนหน่ะครับ  

 ‘ คชาลองคิดดูก่อนก็ได้ เราไม่รีบ ’ เต๋าหันมาบอกผมก่อนจะยิ้มบางๆ

‘ เอ่อ... ’ ก่อนที่ผมจะได้พูดอะไร เสียงโทรศัพท์เต๋าก็ดังขึ้นมาก่อน แล้วเต๋าที่แสดงออกชัดเจนว่าเป็นห่วงคนที่คุยด้วยอยู่ ทำไมจะห่วงไม่ได้ล่ะ? ก็คนที่เต๋าคุยด้วยเป็นแม่ของแฟนเก่าใครจะจำเสียงที่ตะโกนออกจากโทรศัพท์ไม่ได้ล่ะ? จริงมั้ย? ก่อนที่จะทันได้คิดต่อเองในใจ

‘ แม่น้องแตงโทร.มา บอกว่าน้องแตงเข้า รพ. รอผ่าตัด เดี๋ยวเรามาเอาเรื่องไงนี้เก็บไปคิดด้วยนะ คชากลับบ้านก่อนเลยก็ได้ ’ อ้าว แล้วตกลง ว่ายังไงกันเต๋า เรายังดีใจไม่ถึง 5นาทีเลยนะ T^T

““เป็นอาการอึดอัด ถ้าเธอเก็บไว้ แค่คำเดียวในใจ ถ้ารักฉันอยู่
บอกแผ่วๆ กับคนที่รักเธอดู หัวใจ...คอยเธอเดินเข้ามา””

หลังจากที่ผมบอกคชาไปแล้วรีบวิ่งออกไปหา taxi เพื่อจะโรงพยาบาลเพื่อไปหาน้องแตง

นี่ก็ผ่านไปสองวันแล้วครับ คชายังไม่ยอมคุยกับผมเลย อึดอัดสิครับ ตอนนี้หลายเรื่องมาก ที่ทำให้ผม เรื่องที่ผมหนักใจมากที่สุดคือ่เรื่องเมื่อวันเสาร์

ผมจะรอครับ จนกว่าคชาจะพร้อม พร้อมที่จะเดินเข้ามาบอกถ้อยคำที่ถูกสะกดออกมาหรือเรียงเป็นคำพูดไม่ได้ ตอนนี้ผมกำลังรอคำว่ารักของคชาอยู่นะครับ

Believe me ..... เเค่ของเลียนเเบบ

( 3 )

อ่านแล้วงงมั้ยค้ะ?

Pls.comment.

---

 ““วันใดที่เธอไม่เหงา ฉันต้องถอยออกไป””

เต๋าจะไม่ง้อผมจริงๆหรอครับ? หรือว่า ผมไม่มีสิทธิ์หวงตั้งแต่แรกครับ?

เจ็บ T^T เต๋า แม่ ง ทำร้ายเราทางอ้อมอ่ะ ใจร้ายว่ะครับ

‘ ชา....คชา....เอ้า!! คชา!! ’ เสียงใครมาขัดความคิดผมกันนะ ถ้าไม่ใช่เพื่อนนะพ่อจะด่าไฟแล็ปเลยคอยดูสิ

‘ จะเรียกอะไรนักหนา?!!? ’ ผมวีนคนที่เรียกผมทั้งที่ยังไม่เห็นหน้า

‘ แกทะเลาะกับไอ้เต๋าเปล่าว้ะ? ’ ต้นถามหน้านิ่งๆ ทั้งๆที่มันโดนผมว่า มันควรจะว่าผมที่ผมว่ามันถึงจะเป็นการว่าไม่แรงแต่เพื่อนต้นก็ไม่ชอบให้ใครตะโกนใส่

‘ ใครทะเลาะ ไม่มี๊........... ปกติดี คิดมากไปเองเปล่า? ’ ผมถามต้นกลับพลางเซมองไปทางอื่น = = ผมไม่ได้ทะเลาะกันผมแค่งอนมัน !

‘ คชาแกรุ้อะไรมั้ย? ไอ้เต๋ามัน! ’ ก่อนที่เพื่อนต้นจะได้พูด เจมส์แฟนต้นก็รีบ วิ่งเข้ามาคั่นบทสนทนาของเราสอง

‘ แย่แล้ว! ’ ไอ้หมีมันวิ่งมาถึงก็จะพูดเอาท่าเดียวเลยครับ

‘ ทำไมไอ้หมี? ’ เพื่อนต้นแฟนเจมส์ช่วยเอามือลูปหลังเบาๆ        ‘ ค่อยๆพูดก็ได้นะ ’ ก่อนจะบอกหมีให้ใจเย็น

‘ เย็นไม่ได้ต้น คชาเต๋ามมันเป็นลมหมดแรงอยู่กลางสนามบอล ตอนนี้เพื่อนหามไปห้องพยาบาลแล้ว ‘ ไอ้หมีมันพูดไปด้วยสูดหายใจลึกๆไปด้วย

‘ แล้วทำไมเพิ่งบอกว่ะ? ’  ผมหันไปตะคอกไอ้หมีก่อนจะรีบวิ่งออกไป

ก่อนที่ผมจะเข้าห้องพยาบาล

““(you're my sunshine) อยากให้เธอรู้

(I know you're mine) ว่าหมดหัวใจ
(just show me that you love me like I do) 
มันมีแต่เธออยู่ข้างในรอแค่เธอเปิดหัวใจให้กับฉัน
(you're the one)  = Believe me !!!””

‘ เห้ยยย!! ’ เสียงเจมส์ตะโกนเสียงดัง ก่อนที่ผมจะล้มลงไปนอนที่พื้นสนาม แล้วทุกอย่างก็มืดไปหมด

‘ มาช่วยกันยกไอ้เต๋าไปห้องพยาบาลก่อนดิ้ ’ หลังจากที่เจมส์ออกคำสั่ง เพื่อนที่เล่นอยู่ในสนามก็มาช่วยกันแบกเต๋าไปห้องพยาบาล

‘ เจมส์ ทำไมไอ้เต๋ามันโดนลูกบอลแค่นิดหน่อยมันถึงขั้นเป็นลมว้ะ? ’ ไทด์นักบอลไซส์เล็กถามขึ้นงงๆ เพราะปกติเพื่อนเต๋าของทุกคนไม่ใช่คนที่จะมาเป็นลมเพราะเรื่องแบบนี้

‘ ไทด์ กูจะรุ้มั้ยว้ะครับ กูก็ยืนอยู่กับมึง สงสัยทะเลาะกับคชา ’ เจมส์สันนิษฐาน

‘ ผมก็ว่างั้น ’ ไทด์พยักหน้าอือออห่อหมก

ก่อนที่หมีเจมส์จะปลีกตัวจากไทด์มาแจ้งข่าวให้คชารู้

สัมผัสอุ่นที่หน้าผากทำให้ผมรู้สึกละมุนพริ้มจนไม่อยากลืมตาเลยครับ

‘ เต๋าเมื่อไรจะลืมตา เอาแต่ยิ้มอยู่ได้ ’  คชาหรอ? คิดถึงจัง ขอกอดหน่อยดิ

ฟึบๆ

ทำไมหาไม่เจอหล่ะ ?

‘ 55555 เต๋า ทำไร? ’ เสียงคชาอีกแล้ว

‘ กอด จะกอดคชา ’ ผมตอบเสียงในฝัน

เพี๊ยะ !!!

‘ จะกอดยังไง ห้ะเต๋า?!! ’ หลังจากที่คชาพูดจบ เจ้าตัวก็ตีปมไปหลายทีครับ

แว้กกกกกกกก !!  

คชามาได้ไงครับเนี่ย? ทันทีที่ผมลืมตาก็เห็นคนที่เอามือฟาดแขนผมเมื่อกี้กำลังอมยิ้มหน้าแดงพร้อมทำท่าปัดมือเมื่อเห็นผมแอบมอง

งั้นคชาก็รู้อ่ะดิ

ว่า

ผมแอบฝันถึง แต่ก็ดี คชาจะได้รู้ว่าหมดหัวใจของผม มันมีแต่คชาอยู่ข้างใน

Believe me ..... เเค่ของเลียนเเบบ

( 4 )

ตอนนี้พลอยแอบมาลงช้านิดนึงนะคะ

เนื่องจากว่า กิจกรรมที่โรงเรียนเยอะมาก
เนื้อหาเป็นไงมั่งค้ะ? งงมั้ย? 

Pls.comment

““แม้รักเธอสักเท่าไร รู้ตัวเองว่าเป็นเพียงเงา
เป็นได้แค่เพียงของที่ทำเลียนแบบของจริง””

หลังจากวันนั้น ผมก็พูดกับเต๋าอีกครับ ผมจะพยายามทำหน้าที่เพื่อนให้ดีที่สุดครับ

มิตรภาพมันสำคัญนี่ฮะ หรือไม่ใช่?

55555 คิดแล้วก็ขำนะครับ เต๋ามันเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผมเมื่อไร..ไม่รู้สิครับ

ผมรู้ว่าขาดมันไม่ได้ แต่ความสัมพันธ์แบบนี้ ใครจะรับได้ละครับ?

‘ กลับบ้านกันคชา ’ แล้วเต๋าก็มาครับ วันนี้เต๋าชวนผมกลับบ้าน

‘ อื้ออออออ ไปกันนน กลับบ้านก่อนนะต้น บายเจมส์ เฟรมไปละ ไปด้วยกันมั้ย? ’ หลังจากที่ผมถามเฟรมจบปุ้ป

‘ แกจะไปหาน้องแพรไม่ใช่หรอว้ะ? ’ เต๋าพูดลอยๆพลางหันไปทางเฟรม

‘ กูบอกมึงตอนไหนครับ? ’ เฟรมถามเต๋ากลับงงๆ

‘ ก็ตอนไปกินข้าวไง ใช่มั้ยเจมส์? ’ ต้นพูดก่อนจะหันไปถามความเห็นเจมส์

‘ ใช่ๆ แค่นี้จำไม่ได้เดี๋ยวกูไปฟ้องน้องแพรนะโว้ยยยย ’ เจมส์บอก

‘ เออๆกูไปหาน้องแพรก็ได้ครับ ’ แล้วเฟรมก็เดินยิ้มไปหาน้องแพรแบบงงๆ

‘ กลับบ้านกันเถอะครับ ’ คนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆพูดก่อนจะหยิบกระเป๋าผมไปถือ ก็ดีฮะจะได้ไม่หนัก :P

แล้วเต๋ากับผมก็เดินเงียบกันไปตลอดทาง จนจะถึงบ้านผม

““ อาจเป็นเพียงลมพัดเบาๆ ให้เธอคลายร้อนแล้วก็ไป
อาจเป็นต้นไม้ให้เธอใช้  บังแดดเอาไว้แล้วเธอก็จาก””

‘ เต๋าเป็นไร ? ’   คชาถามเต๋าช้าๆก่อนที่คนเป็นเพื่อนจะหันกลับมา

‘ เปล่า เราไม่ได้เป็นไร J ’ เมื่อเพื่อนเค้าตอบกับมาพร้อมรอยยิ้ม คชารู้ทันทีว่าเพื่อนของเค้าได้โกหกเค้าคำโต  เต๋าจะโกหกเราทำไมนะ

‘ โอเค งั้นเรากลับบ้านแล้วนะ ’ ก่อนที่ผมจะได้หันหลังแล้วเดินออกมา

‘ คชา เดี๋ยวก่อน ’  ต้องเป็นเรื่องนั้นแน่ๆเลย

‘ เรื่องที่เราถามคชาไปก่อนหน้านั้นล่ะ? ’ ผมคิดแล้วครับ

‘ เราเป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้วเต๋า ผมชอบความสัมพันธ์แบบนี้มากกว่า ’ เราขอโทษ แต่เป็นเพื่อนกันต่อไปแบบนี้น่ะดีแล้วเต๋า

‘ อืมมม เรายอมรับในการตัดสินใจของคชานะ ’ ขอบคุณนะเต๋า ขอบคุณที่เข้าใจเรา

‘ ขอบคุณนะ เราไปก่อนนะ ’ ไปดีกว่า กลับบ้านดีกว่า ก่อนที่ผมจะกลั้นน้ำตาไม่ให้ใหลออกมา

‘  แต่เราไม่ยอมแพ้หรอกนะ ’ เต๋าตะโกนไล่หลังตามมา

ทำไมล่ะเต๋า ยอมแพ้ไม่ได้หรอ ก่อนมี่เราจะเป็นคนที่แพ้นะ ใจร้ายที่สุดเลย เราไม่เข้าใจ

““ทุกๆ วัน ใจมันกระวนกระวายแบบมันทุรนทุราย
ฉันไม่เจอ จะทำอะไรก็เบลอก็ใจมันมีแต่เธอ ปลื้มเธอคนเดียว Oh babe””

หลังจากที่ผมบอกคชาไปว่า ไม่ยอมแพ้ ผมยังไม่รู้เลยครับ ว่าจะไปเอาแรงที่ไหนมาพยายามให้คชายอมรับรักผม

......คนหล่อไม่เข้าใจ

หลังจากวันที่ผมบอกว่าจะไม่ยอมแพ้วันนั้นก็เป็น

วันสุดท้ายที่ผมได้กลับบ้านกับคชา

วันสุดท้ายที่ผมได้พูดกับคชา

วันสุดท้ายที่ได้ยิ้มกับคชา

วันสุดท้ายที่ได้หัวเราะกับคชา

วันสุดท้ายที่ได้ทำทุกอย่างร่วมกัน

.

.

.

ถึงแม้ว่าเราจะพักกลางวันด้วยกันแต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมแม้แต่จะพูดกับผมถึงแม้ว่าเราจะได้นั่งใกล้กัน

ถ้าได้นั่งข้างกันคนข้างๆผมก็จะหันหน้าหนี

ถ้าได้นั่งตรงข้ามกันคนข้างๆผมก็จะเสมองไปทางอื่น

ถ้าซื้อข้าวร้านเดียวกันเจ้าตัวก็เลือกที่จะฝากคนอื่นซื้อทั้งๆที่ควรจะเป็นผม

เจ็บปวดจัง

 ผมมันน่ารังเกลียดขนาดนั้นเลยหรอครับ?

หลังจากที่เราทานอาหารกลางวันด้วยกันเสร็จ คาบเรียนภาคบ่ายก็เริ่มขึ้น

‘ หัวหน้าห้อง คุณช่วยบอกนายเศรษฐพงศ์ให้สนใจมองกระดานเวลาผมสอนด้วยไม่ใช่มองแต่คุณ ’ เสียงอาจารย์วิชาสังคมพูดกับร่างบางให้เพื่อนทั้งห้องได้ยินชัดเจน

‘ ครับ ’ สิ้นเสียงร่างเล็กอาจารย์วิชาสังคมท่านก็เดินออกไปจากห้อง

‘ เต๋า!! ’ เสียงคนตัวเล็กเรียกผมในรอบ..กี่วันนะ?

‘ ครับ? ’ ผมเงยหน้าไปถามคนตัวเล็กที่เดินตรงมาหาผมทันที่ร่างอาจารย์พ้นขอบประตู

‘ เลิกมองเราได้แล้ว! เห็นมั้ยอาจารย์ตำหนิเราเลย! เราไม่ชอบ! ’ คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมก้มลงมาวีนผมแบบไม่ยั้ง

‘ แล้วจะให้เราทำไงอ่ะ? เราอยากมองคชา! ’ ผมก็โมโหเหมือนกันนะครับไม่ยอมพูดจากันดีๆมาพูดกันอีกทีก็ต้องมีคนสั่งช่ะ?

‘ จะมองเราทำไม? ’ คนตัวเล็กเริ่มเสียงอ่อน

‘ ก็เราเบลอๆ เราเลยหาที่พักสายตา ’ ผมตอบอ้อมแอ้มๆ

‘ ห้ะ? เบลออะไรของคุณ? ’ คนตัวเล็กเริ่มกลับมาถามด้วยน้ำเสียงแข็งๆอีกครั้ง

‘ เบลอว่ารักแถบบ ’ ผมบอกปุ๊ปเพื่อนในห้องพ่นลมหายใจกันทุกคน อะไรกันครับ แค่คชาโมโหเล็กๆ?

‘ แบบว่ารักเธอ ไอ้ฟายยยย คิดได้นะ ’ ต้นโพล่งขึ้นมา   ‘ อย่าให้รู้นะไปแซ่บกันมา ’ ต้นยังคงแซว(?)ต่อ

‘ ……… ’ คนตัวเล็กหน้าผมก็ได้แต่ยืนหน้าแดงไปจนถึงใบหู

‘ ไม่ปฎิเสธเลยนะ! ’ ต้นเหน็บคนตัวเล็กเบาๆ

‘ ไปนั่งที่กันได้แล้วน่า!! ’ เมื่อคนตัวเล็กได้สติก็แยกเขี้ยวใส่ต้น

ผมหวังว่าวันพรุ่งนี้คงจะดีกว่าวันนี้นะครับ

‘  

Believe me ..... เเค่ของเลียนเเบบ

( 5 )

ขอบคุณที่ตามอ่านเรื่องนี้นะคะ

เกือบจะจบเพลงแล้ว

อ่านแล้วงงมั้ยค้ะ?

Pls.comment.

---

                

““เพื่อนเท่านั้น ต้องจำคำนี้ไว้ในใจ
อยู่มุมเล็กๆ นี้ต่อไป จะไม่เรียกร้องให้เธอรำคาญ””

วันนี้วันเสาร์ครับ วันหยุดของผม วันที่ต้องผ่อนคลาย แล้วทำไมผมถึงเครียดล่ะครับ

ความรู้สึกกับความคิดมันตีกันไปหมด

เต๋า ทำ ผม ปวด หัว อีก แล้ว ครับ

‘ คชาลูก ’ เสียงหม่าม๊าผมนี่ครับ  ‘ หม่าม๊าเข้าไปได้มั้ยลูก? ’

ยังไม่ทันที่ผมจะตอบกลับไป หม่าม๊าก็เปิดประตูเข้ามาก่อน

‘ ลูกชายม๊า ช่วงนี้เราเรียนหนักหรอลูก? ’ ม๊าเดินมานั่งที่เตียงผม ทำให้ผมที่นอนอยู่ต้องลุกขึ้นนั่ง

‘ ไม่ค่อยหนักมากครับม๊า ’ ผมตอบหม่าม๊าออกไปตามความจริง ที่ว่าผมไม่ได้เรียนหนักอะไร

‘ แล้วทำไมเราไม่ค่อยร่าเริงเหมือนแต่ก่อนล่ะลูก? หรือว่าลูกชายม๊าคิดมากเรื่องอะไรอยู่ บอกหม่าม๊าได้มั้ย? ’ หม่าม๊าพูดจบก็ลูบหัวผม ความรู้สึกนี้ทำให้ผมผ่อนคลายลงไม่น้อย

‘ ไม่มีเรื่องอะไรมากมายหรอกครับหม่าม๊า ’ ผมรีบบอกหม่าม๊าเพื่อที่จะไม่ทำให้ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดคิดมากไปมากกว่านี้

‘ เรื่องความรักหรือเปล่าลูก? ’ หม่าม๊าท่านเป็นคนฉลาด ผมคิดแล้ว ว่าม๊าต้องรู้ ผมจึงได้แต่พยักหน้า

‘ ลูกมีอะไรจะถามม๊าหรือเปล่า? ’ หม่าม๊าเป็นฝ่ายเปิดโอกาสให้ผมถาม แทนที่จะให้ผมเล่าเรื่องให้ฟัง

‘ ม๊าครับ.....ถ้าคนที่ผมรักเป็นเพื่อนล่ะครับ? ’ ผมถามหม่าม๊าออกไป

‘ การที่เราจะรักเพื่อนตัวเองก็ไม่ผิดหรอกคชา ‘ หม่าม๊าที่ยืนนิ่งไปหลายนาทีตอบกลับมา

‘ แต่ว่าหม่าม๊าก็รู้ว่าเพื่อนสำคัญกับผมมาก ผมอยากรักษาความสัมพันธ์แบบเพื่อนไว้ เป็นเพื่อนกันเป็นได้นานกว่าไม่ใช่หรอครับ? ’ ผมอย่างไม่เข้าใจ

‘ หม่าม๊ารู้ว่าเพื่อนสำคัญกับลูกมากก็จริง แต่ลูกต้องลองชั่งน้ำหนักเอาว่าลูกจะเลือกให้คนที่ลูกรัก เป็นคนรักหรือเป็นเพื่อน? ลูกต้องเลือกว่าลูกมีความสุขกับสิ่งไหนมากกว่ากัน กับการที่เค้าเป็นเพื่อนของลูก หรือการที่เค้าเป็นคนรักของลูก ’ หม่าม๊าพูดจบก็ยืนนิ่งรอให้เด็กชายคชาประมวลผล

‘ หม่าม๊าแล้วถ้าตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันแล้วไม่มีความสุข การที่เราไปเป้นแฟนกันมันจะมีความสุขหรอครับ? ’ ผมถามหม่าม๊าด้วยความไม่แน่ใจ

‘ ความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อนคชา เราต้องลองสัมผัสมันก่อน เราถึงจะรู้ว่ามันจะทำให้เรามีความสุขไปกับมันหรือเราจะมีความทุกข์ไปกับมันลูก ’ หม่าม๊าพูดแล้วยิ้มใจดีก่อนจะลูบหัวและเดินผละออกไป

‘ เดี๋ยวครับ ’ ผมรั้งหม่าม๊าก่อน

‘ แล้วถ้าเพื่อนคนนั้นไม่ใช่ผู้หญิงล่ะครับ ’ กลัวจังครับ กลัวคำตอบของหม่าม๊าจัง

‘ ความรักไม่มีแบ่งเพศหรอกลูก เราอยู่กับใครแล้วเรามีความสุข เราก็อยู่กับเค้าไปเถอะม๊าเป็นสาวทันสมัย ม๊าเข้าใจ ดีซะอีก จะได้มีคนคอยดูแลเรา สบายใจหม่าม๊าอีก ’ หม่าม๊าพูดยิ้มๆ ก่อนจะเดินออกไป

ทำไมหม่าม๊าจะไม่รู้คชา หม่าม๊าเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กเลี้ยงเราเองกับมือ เต๋าม๊าช่วยหนูได้เท่าที่ม๊าทำได้แล้วนะ ที่เหลือคงเป็นหน้าที่ของลูกแล้ว ลูกเขย

ผมจะทำไงดีนะ เพื่อนกับคนรัก คนรัก เขินจังคำนี้

TKCtkctkc      #เสียงโทรศัพย์สั่น555555

Massage from TOA : )

; คชาบอกว่าอยากเป็นเพื่อนกับเรา เราขอเวลาก่อนนะ

เราสัญญาว่าเราจะกลับมาเป็นเพื่อนที่ดีให้คชาเอง

เพื่อน

เพื่อนหรอ

ทำไมคำนี้มันหวิวๆนะ เป็นแบบนี้เมื่อไรกัน ?

เอาไงดีครับ ทำไงดี ………….. ทำตามความรู้สึกจะไม่เห็นแก่ตัวเกินไปใช่มั้ย?

““อยู่ด้วยกันไหม แค่เธอเปิดใจแล้วลอง รักกันดูสักที
เพราะหัวใจ...เป็นของเธอ...แค่คนเดียว””

TKCtkctkc……. #เสียงโทรศัพย์สั่น

เสียงโทรศัพท์ผมสั่นครับ หลังจากที่ผมสั่งข้อความไปหาคชาได้ 20นาทีที่แล้ว หรือว่าคชาจะตอบกลับมา ถ้าไม่ใช่คชาแล้วเป็นคนอื่น ผม เต๋า เศรษฐพงศ์ เพียงพอ จะไปถล่มบ้านมันครับ

1              

 2             

ซั่มมมมม!           

เปิดดูแล้วววว

Massage from KACHA’S

; เต๋า ออกมาเจอเราหน่อยได้มั้ย?

เดี๋ยวเรารออยู่ที่ป้านรถเมล์ปากซอยบ้านเต๋า

ถ้าเต๋ายังอยากเจอเราอยู่อ่ะนะ

แล้วผมจะอยู่บ้านทำขี้เกลืออะไรหล่ะครับ

‘ แม่เดี๋ยวเต๋ามา เต๋าจะไปหน้าปากซอยนะครับ ’ ผมตะโกนบอกแม่ที่รักตั้งแต่ยังไม่ออกจากห้องนอน

‘ ระวังตัวนะลูก ’ ได้ยินเสียงแม่แว่วๆ

‘ คร้าบบบบบบบ ’ แล้วผมก็รีบวิ่งไปหาคชาเลยครับ

วันนี้เป็นเสาร์โชคดีที่ไม่ค่อยจะมีคนผ่านไปมาในหมู่บ้านเท่าไร เพราะอากาศมันร้อนนี่ครับ ใครจะอยากออกจากบ้านจริงมั้ยครับ? เมื่อผมวิ่งมาถึงปากซอย ผมก็รีบมองไปป้ายรถตรงจุดที่คชานัทันที คนที่นัดผมออกมามองเห็นผมก็นั่งยิ้มพร้อมกับถือพัด1อัน ผมเลยรีบวิ่งไปหา

‘ เหนื่อยมั้ย? ’ คำแรกที่คนตัวเล็กทักผม

‘ เหนื่อยสิ ’ ผมเลยตอบกลับไปตามความเป็นจริง

‘ เดี๋ยวพัดให้ ’ แล้วร่างเล็กตรงหน้าผมก็พัให้ผมที่ยืนยกมือปาดเหงื่อ

‘ ทำไมไม่บอกเราว่าจะมา เราจะได้ออกมารอ ’ ผมถามคนที่กำลังพัดให้อยู่

‘ ก็เดี๋ยวเต๋ารอเรานานไง ให้เราเป็นฝ่ายรอเต๋ามั่ง ’  คนตัวเล็กตอบไปด้วยพัดไปด้วย

‘ เรารอคชาได้เสมอแหละ ’ ผมพูดตามที่ใจคิด ทำเอาคนตัวเล็กหน้าแดงขึ้นมาทันทีเลย

‘ เต๋าเราไม่อยากเป็นเพื่อนกับเต๋าแล้ว ยัง อย่าเพิ่งขัดฟังเราก่อนสิ ’ เสียงหวานเอ่ยขึ้นช้าๆในขณะที่ผมกำลังจะค้านก็จะไม่ให้ผมค้านได้ไงครับ ก็เจ้าตัวเล่นบอกว่าไม่อยากเป็นเพื่อนกับผมแล้ว

‘ ครับๆ ’ แต่สุดท้ายผมก็ยอมอยู่ดีแหล่ะครับ

‘ ที่เราบอกว่าไม่อยากเป็นเพื่อนกับเต๋าแล้วเพราะว่า หลายวันที่ผ่านมา เราว่าเราไม่ได้มีความสุขมากมายเลยกับการที่ได้เป็นเพื่อนกับเต๋า ก็จริงอยู่ที่ว่าตอนแรกเรารู้สึกดีๆกับเต๋า แต่ว่าที่ผ่านมา เราก็ไม่มีความสุขกันนานแล้วนะ แล้วก็ไม่ใช่เราแค่คนเดียวที่รู้สึก เรารู้ว่าเต๋าก็รู้สึกว่าที่ผ่านมาถึงจะมีความสุข แต่มันก็แค่นิดเดียวถ้าเทียบกับเรื่องที่ไม่มีความสุข จริงมั้ย? ’ เมื่อร่างเล็กหันมาถามผม

‘ ก็จริงนะ อย่างที่คชาว่า ที่ผ่านมาถึงความสุขมันจะแค่นิดเดียว แต่เราก็ยังมีความสุขไม่ใช่หรอ? การที่ไม่มีความสุขมันจำเป็นจะต้องจบความสัมพันธ์เราเลยหรอคชา? ไหนว่าเพื่อนสำคัญไง เราก็เพื่อนคชานะ ถ้าคชาไม่มีความสุขเพราะเราอยู่ข้างๆต่อไปเราไม่อยู่ข้างๆคชาให้คชาลำบากใจก็ได้แต่ว่าให้เราเป็นเพื่อนกับคชาเถอะ นะเราขอร้อง ’ ผมอ้อนวอนคนตัวเล็กที่ยังคงนั่งอมยิ้มในตอนแรก แต่ตอนนี้หวานๆเริ่มจะขมวดคิ้วแล้ว

‘ เต๋ายังอยากเป็นแค่เพื่อนกับเราอยู่หรอ? เต๋าไม่เข้าใจเราเลยใช่มั้ย ที่เราพูดมาทั้งหมด เราหมายความว่า เราไม่อยากเป็นแค่เพื่อนกับเต๋าแล้ว! ’ หมายความว่าไงครับ จริงหรอ?

‘ แล้วคชาไม่กลัวว่าจะไม่มีความสุขหรอ? ’ ผมถามเพื่อความแน่ใจ

‘ ถ้าเรามัวแต่กลัวว่าวันข้างหน้าเราไม่มีความสุขเราจะมีความสุขได้ยังไง จริงมั้ยเต๋า ? ’ คนตัวเล็กหันมาถาม

‘ จริงสิ จริง ’ ผมรีบตอบออกไปตอนนี้กำลังประมวลผล

‘ คชามั่นใจเรามั้ยว่าเราจะทำให้คชามีความสุขได้? ’ ผมถาม

‘ แล้วเต๋าเชื่อมั่นเรามั้ย? ’ คนตัวเล็กไม่ตอบแต่ถามกลับมาซะงั้น

‘ เชื่อสิ ’ ผมตอบออกไป

‘ ก็เหมือนเรานั่นแหละ ทางข้างหน้าจะเป็นยังไง จะทุกข์จะสุข เรามีเต๋าอยู่เราไม่กลัวหรอกว่าจะทุกข์แค่ไหน? หรือจะสุขจนหวาน ’ เมื่อร่างเล็กพูดจบ ผมรีบดึงตัวคนตัวเล็กมากอดไว้แล้วร่างเล็กๆก็กอดตอบผมเหมือนกัน

‘ เป็นแฟนกันนะ ’ ผมถามคำที่คิดว่าไม่มีวันที่จะไม่ได้พูดออกมาให้คนตัวเล็กฟัง

‘ อืม ฝากเราด้วยนะ ’ คนตัวเล็กตอบตกลง

นั่นสินะครับ ทางข้างหน้าจะเป็นยังไงแค่วันนี้มีคนที่เรารักอยู่ด้วยกัน แค่นี้ก็เกินพอแล้ว

ตอนพิเศษ

หลังจากที่เราสองคนตกลงเป็นแฟนกันเรียบร้อย ผมก็เลยขับมอเตอร์ไปส่งคนตัวเล็กที่บ้าน

ระหว่างทางเราแวะซื้อเค้กไปฝากหม่าม๊าของคชากันครับ

ขณะที่เรารอเค้กอยู่

‘ เมื่อไรหรอ? ’ ผมถามคนที่นั่งดื่มสตอเบอรี่ปั่นอยู่

‘ เมื่อไร? ’ คนตัวเล็กเอียงคอถาม

‘ เมื่อไรที่คชาชอบเราหรอ? ’ ผมถามประโยคเต็มออกไป เล่นเอาคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆหน้าขึ้นสีเลยครับ

‘ ไม่รู้สิ แล้วถามเรื่องนี้ทำไมหรอ? ’ คนตัวเล็กถามผมกลับ อีกแล้ว

‘ ไม่มีอะไรครับ ’ แล้วคนตัวเล็กก็นั่งดื่นน้ำปั่นต่อ

หลังจากที่เราซื้อเค้กเสร็จผมก็ขับรถไปส่งที่บ้านของเค้า และทานข้าวเย็นที่บ้านของคนตัวเล็ก

บทสนทนาเล็กน้อยบนโต๊ะอาหารเริ่มต้นขึ้น

‘ แฟนคชาหรอเรา? ’ หม่าม๊าถามผมด้วยน้ำเสียงเย็นๆและไปหน้านิ่งๆ

‘ ครับ ’ คนตัวเล็กที่นั่งข้างผมรีบคว้ามือผมไปกุมไว้ใต้โต๊ะทันที่ได้ยินเสียงหม่าม๊าตัวเองถามมาแบบนี้

‘ งั้นก็อย่าทำให้ลูกม๊าเสียใจนะลูก แล้วก็ม๊าฝากดูคชาด้วยนะ เพราะว่าม๊างานเยอะ แล้วก็วันหลังมาค้างที่นี่ก็ได้นะจ้ะ ’ แล้วหม่าม๊าเข้มๆคนนั้นก็หายไป เปลี่ยนมาเป็นหม่าม๊าใจดีแทน

‘ ครับหม่าม๊า ’ ผมตอบหม่าม่ายิ้มๆ เมื่อคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆเห็นว่าไม่มีอะไรน่าเป็นจึงจะปล่อยมือ แต่มีหือที่ผมจะยอม 5555

หลังจากที่ผมทานข้าวเสร็จเราก็นั่งคุยเล่นกัน แล้วผมก็ขอตัวกลับก่อน แล้วคนตัวเล็กก็เดินออกมาส่งหน้าบ้าน

‘ อย่าขับรถเร็ว ระวังๆด้วยนะ กลับบ้านดีๆนะ พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียน ’ คนตัวเล็กพูดก่อนจะโบกมือลา

‘ คร้าบบบ ’ จนกระทั่งร่างสูงลับสายตา ผมเลยรีบเดินเข้าบ้าน

‘ ขอบคุณครับคุณแม่ ’ ผมเดินไปกอดขอบคุณ คุณแม่จากทางด้านหลังในขณะที่คุณแม่กำลังจะเสียบปลั๊กน้ำร้อนเพื่อชงน้ำขิง

‘ แม่รักลูกนะ ’ แม่บอกก่อนจะบีบมือผมเบาๆ

‘ ผมก็รักแม่ครับ ’ หลังจากที่ผมกอดแม่เสร็จ ผมก็รีบขึ้นบ้าน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู  

Massage from TAO : )

; ฝันดีครับ รักมาก

โทรศัพท์ที่ส่งข้อความไปในตอนแรกได้รับข้อความตอบกลับจากอีกคนอย่างรวดเร็ว

Massage from KACHA’S

; เช่นกันครับ รักมากมาก

Believe me ..... เเค่ของเลียนเเบบ ( จบ ) จบแล้วค่ะ เย้เย้ เป็นไงมั่งค้ะ ชอบเรื่องแนวนี้มั้ย ที่มีเนื้อเพลง ถ้าชอบเราจะแต่งอีก อยากบอกทุกคนว่า ขอบคุณค่ะที่ตามอ่าน เราชอบใจยอดวิวมาก ขอบคุณทุกคอมมเมนต์ทุกกำลังใจนะคะ จบเเล้วนะคะ อยากให้คอมเมนต์เยอะๆนะ5555 ปรารถนามาก Pls.comment.